جشنواره فیلم فجر مشهد

روز چهارم جشنواره فیلم فجر مشهد،مستند  مستند ” در پناه بلوط” مهدی نور محمدی اکران و نقد شد. به نظر می رسید که به دلیل  سردی سالن فرهنگسرای رسانه تعداد کمتری از علاقه مندان به سینما  در جلسه حضور داشتند و  مستند ” در پناه بلوط” اثری مهدی نورمحمدی از ایلام و از آثار بخش مستند سی و دمین جشنواره بین المللی فیلم فجردر فرهنگسرای رسانه مشهد اکران و نقد شد. مستند  “در پناه بلوط” یکی از فیلم‌های مستند حیات وحش ایران و غرب کشور است که مخاطب را با زیبایی ها و طبیعت بکر جنگل های ایلام و زندگی سنجاب ایرانی آشنا می کند و مهدی نورمحمدی معتقد است که باید قدر زیبای‌های سرزمینمان و موجودات ساکن در آن را بدانیم و برای حفظ این میراث گران‌بها از هیچ کوششی دریغ نکنیم. در این جلسه مهدی رضایی به عنوان منتقد حضور داشت و گفت :... تصویربرداری ، صداگذاری و موضوع خوب و جالب بود و  بزرگترین نقطه قوت این اثر تدوین آن می باشد و این فیلم  دارای یک تحقیق و پژوهش قوی و قدرتمندی است. همزاد پنداری در مستند به خوبی دیده می شد. موسیقی هم  توانست در  نقاط عطف فیلم به ما کمک کند به طوری که ما را بترساند و حالات عاطفی را در تماشاچی به وجود آورد.این فیلم نماهایی را به صورت جذاب نشان داده  که در ابتدا به تصویر برداری بسیار خوب آن اشاره کردم.یکی از مخاطبین از منتقد حاضر در جلسه در خصوص زیرنویس موجود در فیلم پرسید که رضایی پاسخ داد: زیر نویس  در این مستند خیلی به ادامه داستان کمک می کند و کارگردان این اثر به جای استفاده از راوی، ریسک استفاده از زیر نویس در کارش را پذیرفته و چون این اثر مربوط به حیات وحش می باشد به جای استفاده از راوی و دیالوگ از این نوع متن استفاده شده است. برای مثال پرنده ای رو نشان می دهد که تماشاچی هیچ اطلاعی از آن ندارد و این زیر نویس در آگاهی بخشی کمک می کند. ولی بعضی از بخش ها شاید برای تاکید بیشتر باشد که باعث یک طنز در آن بخش می شود.امیر اطهر سهیلی هم که در جلسه حضور داشت گفت :یکی از مزیت های در پناه بلوط این بود که راوی را حذف کرده بود و از زیر نویس  استفاده کرد.این کار باعث شده که این اثر از کلیشه های ایجاد شده توسط راوی که در اکثر مستند ها  مرسوم شده گریخته و به سوی زیر نویس پیش رفته است و می توان گفت زیر نویس به شدت به فیلم کمک کرد.مخاطبی دیگر در خصوص اینکه آیا برخی از صحنه ها بازسازی شده هستند یا خیر پرسید که سهیلی اینگونه پاسخ داد:فیلم روایت همزاد پندارانه ای دارد و با گفتگویی که با کارگردان اثر داشتیم او تاکید کرده است که تمامی صحنه ها کاملا واقعی است وهیچ صحنه ای بازسازی شذه نمی باشد و بعضی از صحنه ها مثل پلانی که سنجاب را در قفس می کنند هم واقعی است.سوالی دیگری مبنی اینکه چرا از صحنه های اضا فه در این مستند استفاده شده است مطرح شد که رضایی در پاسخ اظهار کرد : با توجه به صحنه های خوب و مرتب ولی در بعضی از قسمت ها پرش هایی وجود داشت که در فیلم قابل دیدن می باشد و من با حرف شما موافقم.در پایان سهیلی از منتقد جلسه رضایی در خصوص نوع این مستند و بخشی که در آن قرار می گیرد پرسید که رضایی گفت:امروزه ما در دنیایی در حال زندگی هستیم که این  اسم ها و گونه ها  تغیر می کنند و ترکیب شدن گونه های  مختلف با یکدیگر امروزه مشاهده می شود. در این اثر گروه پژوهشی وجود داشته که در مورد اطلاعات کامل سنجاب آگاهی لازم را  داشته است که بداند چه زمانی تولید مثل می کند و کی بچه های آن به دنیا می آید. چنین مسائلی  نیاز به یک پژوهش خوب در کار مستند دارد و  مستند را در حیات وحش  نمی توان به یک گونه محدود کرد و میتوانیم بفهمیم که این مستند به مستندی در مورد سنجاب در حیات وحش پرداخته و آن را مورد پژوهش قرار داده است.منبع: مشهد تریبون، خبر از محمد جواد آبجوشک – تصویر از حمید اقبالیان