جشنواره فیلم فجر مشهد

مستند “لطفا بوق بزنید” اکران و نقد شد مستند “لطفا بوق بزنید” رضا فرهمند در دومین روز از آغاز پخش مستند جشنواره فیلم فجر در مشهد نقد و بررسی شد که با استقبال مخاطبین همراه بود. مستند” لطفا بوق بزنید” نگاهی انسان دوستانه و اعتراض آمیز به وضعیت نامطلوب مردم میانمار دارد و رضا فرهمند این مستند را در هند و در اردوگاه آوارگان میانمار ساخته است. این مستند از دیدگاه کودکان موضوع را برری می کند و بدون قضاوت خاصی مخاطب را در شرایط و موقعیت این بحران انسانی قرار می دهد. این مستند سه فعال حقوق بشر را درگیر ماجرا می کند و آنها در معرض امتحانی سخت قرار می دهد. از دست دادن هویت و پاسپورت خود در صورت ماندن در اردوگاه های مردم میانمار و یا برگشت آنها به کشور خود که در نهایت یکی از این سه تن راه برگشت را انتخاب می کند. پس از پخش این مستند حمید طباطبایی معاونت هنری اداره کل ارشاد خراسان رضوی ضمن تشکر از مرتضی کامل نواب مسئول فرهنگسرای رسانه، خانم شاه محمدی دبیر انجمن سینمای جوان، فرزین جیرانی مسئول کانون هنرمندان و امیر اطهر سهیلی که در برگزاری پخش جلسات مستند نهایت تلاش خود را ابراز داشته اند، افزود:... استقبال از فیلم های مستند در مشهد از همه شهرهای ایران بیشتر است و این موضوع علاقه مردم مشهد را به سینمای مستند نشان می دهد.وی همچنین به جایگاه سینمای مستند اشاره کرد و ادامه داد: تاثیر سینمای مستند را هیچ هنر دیگری ندارد.حتی در زمان جنگ فیلم های روایت فتح نقش بی بدیلی را برای تشویق رزمندگان برای حضور در جبهه های جنگ بازی می کرد. فیلم های مستند تاثیر بسیار زیادی بر روی مخاطبین دارد و حتی امروزه آگهی های تبلیغاتی به سمت ساخت مستند گونه می روند.طباطبایی در پایان سخنان خود بیان کرد: به دلیل استقبال صورت گرفته قصد داریم جلسات مستند را ادامه دهیم و با حضور کارشناسان خبره این مستندها مورد تحلیل و بررسی قرار دهیم.پس از پایان سخنان طباطبایی، رضا فرهمند گفت :ما ابتدا قصد داشتیم مستندی از قوم مایا در مکزیک بسازیم که ناگهان بحران میانمار پیش آمد. لذا با تصمیم تهیه کننده به سراغ این سوژه رفتیم. این مستند پژوهشی ۲ ماه داشته و مسئول تیم پژوهش کمیل سهیلی در سه کشور تایلند، هند و بنگلادش این پژوهش را به اتمام رسانده است. اما در نهایت ما به این نتیجه رسیدیم که مستند در هند ساخته شود.وی در خصوص دیدگاه های این فیلم بیان کرد:ما دو دیگاه اصلی هویت و عدالت را در فیلم داشتیم. ما دیدگاه کودکانه را دنبال کردیم و توانستیم بخشی از داستان را از دید کودکان روایت کنیم.در ادامه جلسه امیر اطهر سهیلی اظهار کرد :زمانی که کارگردان کار وصیت نامه خود را قبل از رفتن به سفر نوشت من دچار دو حالت سستی و البته جدیت شدم. فرهمند به من گفت که تا مرز میانمار می خواهد برود و من متوجه شدم که او می خواهد از تمام ماجرا آگاهی یابد و از آن اطلاعات در مستندسازی استفاده کند.پس از آن رضا فرهمند در خصوص سختی های ساخت این مستند افزود :ما باید به چند نکته توجه کنیم. اول آنکه ما در خارج از ایران فیلم می ساختیم. دوم اینکه ما کلا یک ماه فرصت کار داشتیم و در نهایت ما هیچ حمایت امنیتی در آن کشور نداشتیم. من با موضوع حفظ ۸۰۰ گیگ فایل و امنیت جان ۵ نفر مواجه بودم که اینها کار را برای ساخت یک مستند سخت می کرد.وی همچنین در خصوص جهتی که در ساخت فیلم دنبال کرده است اذعان داشت: معمولا فیلم ایرانی که در مورد خارج از کشور ساخته می شود یک دیگاه گفت و گو محور دارد. ولی ما در این مستند هیچگونه مصاحبه ای با کسی نداشتیم و سعی کردیم تیم خود را با تمام محدودیت ها وارد زندگی آن افراد کنیم . ما در این فیلم حتی از نریشن هم استفاده نکردیم.وی ادامه داد:سه فرد خارجی در داستان وارد می شوند و ما هیچ ردپایی از ایران در مستند نمی گذاریم. در واقع ما اندیشه یک ایرانی را از طریق گفتار سه فرد خارجی بیان می کنیم. به طوری که آنها هیچ واکنشی را هم نسبت به این موضوع از خود نشان نمی دهند و به عقیده من این مهمترین موفقیت برای تیم ما بود.در ادامه حسین صفار گفت :این مستند یک نقطه قوت قوی دارد. آن هم این است که از شعار زدگی دوری می کند و به طوری مناسب به قربانیان جنگ می پردازد. اما فیلم بر خلاف آنکه خوب شروع می شود، از یک جایی به بعد دچار مکس می شود و یک نوع حیرانی برای مخاطب شکل می گیرد.این سه شخصیت خارجی برخلاف آنکه شما فکر می کنید توصیه پذیر نبودند، اما به عقیده من در بسیاری از قسمت های فیلم بازی می خوردند و به توصیه های شما عمل می کردند.رضا فرهمند در پاسخ به صفار تصریح کرد :ابن افراد به هیچ وجه توصیه پذیر نبودند. ما با دو لایه هویت و دادگاه در این کار مواجه هستیم و این مستند به نوعی مستند موقعیت است. اما در یک شب تصمیم گرفتیم که لایه قدرت را برای درگیر کردن وجوه قدرت با فعالیت های حقوق بشری را وارد کنیم.فرهمند در ادامه به تغییرات در مسیر فیلمنامه اشاره کرد و افزود: تغییرات فیلمنامه ناخواسته صورت گرفته که البته من معتقدم که این تغییرات در نهایت به مستند کمک کرد و اتفاقاتی که این تغییرات را رقم زد برای ما مثبت بود. وقتی یکی از بازیگران از کار حذف شد و قصد بازگشت کرد ما استقلال موجود در کمپ را نشان می دهیم که هر فرد خودش تصمیم می گیرد. وقتی شخصیت جعفرالله حذف شد ما در واقع به استقلال رسیدن کودکان را نشان دادیم.فرهمند در خصوص دوری از دیدگاه ترحم آمیز به افراد در اردوگاه بیان کرد : محیط آنجا خیلی کثیف بود. کثیفی به حدی بود که بچه ها گاها احساس استفراغ می کردند. اما شما در مستند تصاویر زشتی را نمی بینید و ما سعی کردیم وارد مرزهای ترحم انگیز نشویم و فیلم را از زاویه دید ترحم آمیز پیش نبریم.