جشنواره فیلم فجر مشهد

جشنواره دهم فیلم فجر مشهد پس از 10 روز برگزاری و به عنوان یک رویداد مهم هنری در حاشیه سی‌و یکمین جشنواره فیلم فجر، به ایستگاه پایانی رسید. اول: بی مهری به شهرهای بزرگ؛ چرا؟ در تمام سالهایی که جشنواره فیلم فجر در مراکز استانها برگزار شده، استقبال خوب مردم و شور و هیجانی که در جشنهای پیروزی انقلاب اسلامی ایجاد کرده قابل توجه بوده است. کلانشهر مشهد، بعنوان یکی از بانیان و بنیانگذاران برگزاری همزمان جشنواره فیلم فجر در شهرستانها و بعنوان شهری که پس از تهران، بیشترین امکانات و نیروهای سینمایی کشور را در اختیار دارد و همواره هنرمندان این شهر، ستونها و استخوان‌بندی هنر در پایتخت بوده‌اند، جایگاه ویژه‌ای در بین سایر شهرهای برگزار کننده جشنواره دارد. جایگاهی که متأسفانه از سوی برگزارکنندگان جشنواره در تهران نادیده گرفته شده است.... از سوی خود مشهدی‌ها هم تلاشهایی جدی برای معرفی ظرفیتها و گرفتن آنچه می‌توان از آن به «حق» کلانشهر هنرپروری مانند مشهد اشاره کرد، انجام نشده است. به راستی آیا ظرفیتهای شهری مانند مشهد که به گواهی آمار می‌توان حداقل نیمی از سینماگران مشهور و سرشناس کشور را که در بخشهای مختلف سینما فعال هستند متعلق به این شهر دانست، همین است؟ آیا ظرفیتهای شهری به بزرگی و استعداد مشهد برابر با شهرهایی مانند سنندج، بوشهر و قزوین است؟هیچکس با برگزاری جشنواره در استانهای دیگر مخالف نیست اما این که مسؤولان و سیاستگذاران جشنواره در تهران، یک «منو»ی اجباری و یکسان را برای همه شهرستانها انتخاب کنند و به شرایط، اقتضائات و استعدادهای شهرهای کوچک و بزرگ هیچ توجهی نکنند، به هیچ وجه درست نیست. بدون شک چنین روندی در انتخاب اجباری و سطح پایین فیلمها برای شهر بزرگی مانند مشهد می‌تواند به اعتماد مخاطبان در سالهای آینده صدمه بزند.در سالهای پیش انتخاب فیلمها برای شهرستانها با هماهنگی مسؤولان جشنواره در شهرستانها صورت می‌گرفت و تلاش می‌شد گلچینی از بهترین فیلمها به شهرستانها برسد تا تنور جشنواره در خارج از پایتخت نیز داغ شود اما امسال متأسفانه این اتفاق نیفتاد و تحمیل فیلمهای ضعیف به شهرستانها موجب بدبینی مخاطبان نسبت به برگزاری جشنواره در مراکز استانها شد.دوم: روزهای سرد جشنوارهتمام کسانی که جشنواره دهم فیلم فجر مشهد را همراهی کردند گواهی می‌دهند که سالنهای پردیس سینمایی هویزه بخصوص سالن بزرگ شماره 1 تا روزهای میانی جشنواره در عطش پر شدن صندلی‌هایش می‌سوخت! پر شدن همه صندلی‌ها که هیچ، حتی یک‌پنجم صندلی‌ها.مخاطبانی که با هوشمندی، صفحات روزنامه‌ها، پایگاه‌های خبری و شبکه‌های تلویزیونی را رصد می‌کردند، نبض جشنواره در تهران را در دست داشتند و به خوبی می‌دانستند کدام فیلمها مورد توجه مردم و منتقدان قرار گرفته است. بنابراین طبیعی بود که وقت و پول خود را برای دیدن فیلمهای درجه3 هدر ندهند. حتی خبرنگاران و اهالی رسانه نیز با وجود مزیت داشتن کارت خبرنگاری حاضر نبودند تمام فیلمها را به تماشا بنشینند. با این شرایط طبیعی بود که سالنهای سینمایی به بزرگی سینما هویزه، خالی بماند.حل این مشکل با همین فیلمهای موجود نیز تا حدی امکان‌پذیر بود. قراردادن فیلمهایی مانند هیس، استرداد، تنهای تنهای تنها و قاعده بازی در اولین روزهای برگزاری جشنواره و به تناوب در میان سیانس‌ها می‌توانست خیلی زودتر از روزهای پایانی، تنور جشنواره را گرم کند که البته این‌گونه نشد.مردمی که در آخرین روزهای جشنواره صفهای طویلی مقابل سینما هویزه تشکیل دادند تا فیلمهایی مانند هیس را ببینند و حتی باعث شدند 2 سیانس فوق‌العاده تا ساعت دوی نیمه شب به این فیلم اختصاص یابد، می‌توانستند خیلی زودتر از اینها، باعث رونق سالنهای خالی سینما هویزه بشوند. تردیدی نیست که برنامه نمایش فیلمها در مشهد، می‌تواست خیلی بهتر باشد.با این اوصاف نقش کمرنگ دبیر جشنواره در شهرستانها بیش از پیش نمایان می‌شد. دبیری که گویا هیچ اختیاراتی نداشت! در چنین شرایطی و در حالی که بسیاری از فیلمهای خوب مجال حضور در شهرستانها را نیافتند، بدون شک انتخاب بهترین فیلم و دادن جایزه و تقدیر، خیلی بی‌معنی است!سوم: یک سینمای عالی!اما جشنواره دهم هر چه نداشت، یک چیز مهم داشت. آن هم سالن خوب سینما هویزه بود. سینمایی که به استانداردهای روز دنیا بسیار نزدیک شده و حالا افرادی مانند من که سال به سال - به دلیل بی‌کیفیت بودن سینماها، صدا و تصویر و ...- سری به سینما نمی‌زنند، حتماً تصمیم می‌گیرند فیلمهای خوب را با کیفیت خوب، در چنین سینمایی در کنار خانواده به تماشا بنشینند.طراحی و دکوراسیون خوب، احترام به مخاطب، صدای دالبی سوراند، تصویر دیجیتال با استاندارد قابل توجه جهانی و سالنهایی با چیدمان و کیفیت مناسب صندلی‌ها موجب می‌شود طعم واقعی سینما را در این پردیس سینمایی نمونه کشور بچشید. حالا می‌توان گفت مشهد یک سینمای استاندارد در شأن یک کلانشهر 4میلیون نفری دارد. پس، از این به بعد خوب است گاهی به جای منتظر شدن برای آمدن فیلمها به شبکه رسانه‌های تصویری یا تهیه نسخه غیرقانونی آن، سری به سینما بزنید و «فیلم» ببینید!سیدمصطفی‌ حسینی‌راد