-
۰۹ اسفند ۰۰
-
۷۱۴
گفت وگو با مهدی احمدی، سینماگر مشهدی، که بیشتر وقتش را به کارکردن با هنرمندان جوان اختصاص داده است. شکیبا افخمی راد - مهدی احمدی، سینماگر مشهدی که فعالیت هنری خود را از سال 1348 با حضور در مرکز آموزش تئاتر خراسان و گروه سینمایی آزاد شروع کرد تا به امروز در قامت تهیه کننده، کارگردان، بازیگر، فیلم نامه نویس، مجری طرح و مدیر تولید در سینمای ایران فعالیت کرده است. او تهیه کنندگی آثار چون «دل نمک» ساخته مرحوم امیر قویدل سینماگر مشهدی و با بازی زنده یاد انوشیروان ارجمند و هادی اسلامی، «گرگ های گرسنه» ساخته سیروس مقدم و با نقش آفرینی حمیده خیرآبادی، افسانه بایگان و محمد صالح علا و «یار درخانه» اثر خسرو سینایی با بازی رضا صابری را برعهده داشته و در آثاری مانند «هیولای درون» به کارگردانی خسرو سینایی هم به ایفای نقش پرداخته است.
او که به تازگی برای ساخت فیلم «آقای گل» به کارگردانی و نویسندگی بیژن شیرمرز موافقت شورای ساخت سازمان سینمایی را اخذ کرده است چندی پیش برای انجام مذاکرات اولیه برای ساخت فیلمی در مشهد به شهرش آمد، تا در صورت فراهم شدن شرایط بتواند بعد از مدت ها در مشهد اثری را جلو دوربین ببرد. درهمین زمان فرصتی پیش آمد که با او درباره فعالیت هایش و ظرفیت های مشهد برای فیلم سازی گفت وگویی داشتیم که در ادامه می خوانید.
کمک به هنرمندان جوان
مهدی احمدی که فعالیتش در سینما را محدود به رشته خاصی نکرده است درباره علاقه اش به کار کردن با جوان ها می گوید: من در زمینه های مختلفی چون فیلم نامه نویسی، مدیریت تولید، کارگردانی و تهیه کنندگی کار کردم اما الان بیشتر در بخش تهیه کنندگی فعال هستم چون فکر می کنم بهتر است با هنرمندان جوان علاقه مند کار کنم و تجربیاتم را به آن ها منتقل کنم.
او خودش را به عنوان پرکارترین تهیه کننده آثار کارگردان فیلم اولی معرفی می کند و یادآور می شود: وقتی شرکت سینمایی ام را در مشهد راه اندازی کردم دغدغه ام جمع کردن بچه های فیلم ساز بود. به ویژه بعد از پیروزی انقلاب اسلامی. هنوز هم دفتر من در تهران پاتوق هنرمندان جوانی است که عاشق فیلم سازی هستند.
احمدی ادامه می دهد: من برخلاف برخی تهیه کنندگان تک بعدی نیستم و با شناخت کامل از همه زوایای سینما در این زمینه کار می کنم و صرفا درآمدزایی را درنظر نمی گیرم.
او با تأکید بر اینکه تا الان از هیچ امکان دولتی و رانتی استفاده نکرده است بیان می کند: بخش خصوصی در سینما درحال نابودی است و اگر ما سعی نکنیم این چراغ را روشن نگه داریم راه برای خیلی افراد که می خواهند در سینما کار کنند بسته می شود.
به گفته این سینماگر بسیاری از تهیه کنندگان هدفشان پرورش فرد و ذهن نیست هدف آن ها تنها سود و تجارت است آن ها نه تنها به این سینما کمک نمی کنند بلکه پایه های آن را لرزان می کنند.
ضرورت برگشت هنرمندان به زادگاهشان
احمدی درباره حضورش در مشهد توضیح می دهد: اواخر دهه شصت آخرین اثرم را در مشهد ساختم که سریالی به نام «نقطه اوج» به کارگردانی محمدمهدی عسگرپور بود، البته تقریبا دو سال پیش به پیشنهاد دوستی قدیمی تصمیم گرفتم فیلم «ارثیه فامیلی» به کارگردانی حامد رضی را در مشهد تولید کنم اما وقتی دیدم سنگ اندازی ها برای ساخت فیلم بیشتر شده، پشیمان شدم و فیلم را در همان تهران جلو دوربین بردم. تا اینکه حدود دوماه پیش آقای علی خزاعی فر با من تماس گرفت تا تهیه کنندگی اولین کار سینمایی اش را بپذیرم. از این رو به مشهد آمده ام تا صحبت های اولیه را انجام دهیم و در صورت فراهم شدن شرایط ساخت فیلم را کلید بزنیم. البته اکنون مشغول ساخت اثری به نام «آقای گل» در شیراز هستم که ابتدا باید مراحل ساخت آن کار به پایان برسد.
او درباره مهاجرت هنرمندان به پایتخت تصریح می کند: متمرکز شدن همه چیز در تهران رویه غلطی است که متأسفانه شکل گرفته و کاری هم نمی شود برای آن انجام داد. اما اگر همه هنرمندانی که در مرکز هستند از زمانی که می توانند آموخته هایشان را در اختیار دیگران قرار دهند به شهرهایشان برگردند تا گروه های جدیدی را پرورش دهند، اتفاق خوبی رخ خواهد داد.
به نظر احمدی دلایل عملی نشدن این اتفاق باید ریشه یابی شود. به نظر او فردی که از تهران برای فعالیت هنری به شهرستان می آید و با محیط ناآشناست نمی داند حرف چه کسی را قبول کند و دچار سردرگمی می شود درنهایت هم از کار در شهرستان به طورکلی منصرف می شود.
رسانه ها جاذبه های گردشگری را معرفی کنند
مهدی احمدی با اشاره به ظرفیت های سینمایی موجود در مشهد یادآور می شود: در بیشتر فیلم هایی که در مشهد جلو دوربین می رود جاذبه های فرهنگی، تاریخی، هویتی و گردشگری مشهد مدنظر قرار نمی گیرد.
او بر این باور است فرهنگ بومی و محلی ایران درحال فراموشی است : «همه ما در این فراموشی مقصر هستیم و مسئولان هم توجهی به این اتفاق نمی کنند.
به نظر این تهیه کننده رسانه ها باید جاذبه های مشهد را معرفی و هنرمندان را در پایتخت از این داشته ها آگاه کنند تا آن ها ترغیب شوند و برای ساخت فیلم به مشهد بیایند.»احمدی با اشاره به جذاب بودن نمایش ظرفیت های بومی و گردشگری مشهد برای کل ایران بیان می کند: وظیفه سینما نشان دادن نقطه های پنهان فرهنگی و بومی است و با بهره گیری از آن می توان اطلاعات فرهنگی را تبادل کرد. در واقع آن کسی که در اهواز یا شمال کشور نشسته با دیدن همین فیلم ها با آداب و رسوم مشهد و خراسان آشنا می شود.
او همچنین بر ضرورت استفاده از لهجه های مختلف در آثار سینمایی تأکید می کند و می گوید: الان جز برای مسخره کردن از لهجه های محلی در فیلم ها استفاده نمی شود، از این رو لهجه های مختلف و فرهنگ بومی سراسر ایران درحال فراموشی و از بین رفتن است. ما باید دوباره و مرحله مرحله این ظرفیت ها را معرفی کنیم.این سینماگر همچنین درباره ایجاد یک شهرک سینمایی در مشهد یادآور می شود: یکی از اهداف من این بود که در مشهد شهرک سینمایی احداث کنم، مدت ها هم برای آن نامه نگاری کردم اما این اتفاق محقق نشد.
مشهد یک مرکز سینمایی است
احمدی بر این باور است که مشهد از لحاظ نیروی انسانی و ظرفیت های جغرافیایی یک مرکز سینمایی است و از تهران چیزی کم ندارد.او با نام بردن از هنرمندان خراسانی چون غلام رضا موسوی، ابوالحسن داوودی، فریدون جیرانی و ... که در تهران مشغول فعالیت هستند می گوید: الان تعداد زیادی از عوامل سینمای ایران هنرمندان مشهد و خراسان هستند، پس ما نیرو کم نداریم. اگر بتوانیم این افراد را به مشهد برگردانیم سینماگران دیگری هم به شهرمان خواهند آمد.به گفته احمدی، سینما اقتصاد است و زمانی یک فیلم موفق می شود که پایین ترین هزینه تولید را با کسب بیشترین فروش داشته باشد. مشهد می تواند این امکان را برای هنرمندان فراهم کند.این تهیه کننده درباره چگونگی عملی شدن طرح بازگشت سینماگران به مشهد تصریح می کند: هدف ها باید سازمان دهی شود، براین اساس لازم است اول اطلاع رسانی درستی صورت گیرد و دوم مسئولان و آدم های دل سوزی کارها را در دست بگیرند تا بتوانند این ظرفیت ها را کنار هم بیاورند.او یادآور می شود: سینماگران ما از مشهد می روند چون ستادی نیست که آن ها را کنار هم جمع کند. چون همه اهداف ما شخصی شده و به این فکر می کنیم که خودمان چطور جلو برویم نه اینکه چطور گروهی کنارهم رشد کنیم. این نقطه خطر است و تا زمانی که اطلاع رسانی درستی صورت نگیرد وضعیت بدتر هم می شود.