جشنواره فیلم فجر مشهد

صادقانه ها: یک حرکت خوب، باید آغازی خوبتر داشته باشد. بنابراین شروع «خوب» یک رویداد، باید همچون تداوم خوب آن، مهم قلمداد شود. نمی شود از یک رخدادی که شروعش بد آغاز می شود، توقع داشت در ادامه ی خوبش، مخاطبانش بویژه جوانان که از روحیه ی حساس و شکننده ای برخوردار هستند، خاصه اگر هنرمند یا هنردوست باشند، به آن اقبال و روی خوش نشان دهند. 

اساساً این ذات و خصوصیت رویدادهای فرهنگی و هنری است که باید «نقطه ی شروع» آن همچون «پایانش» برنامه ریزی و حساب شده باشد.  

نمی توان نمره ی قبولی به یک رخدادی هنری داد که با ۱۹ ساعت تأخیر آغاز می شود، هنوز ساعت فروش بلیت آغاز نشده، صفحات سینماها باز می شود اما خرید منوط به ارائه ی کد اختصاصی است!

ما نه، خود شما اگر پس از شروع رسمی، در حالی‌که ساعت ها منتظر ماندید و حتی کیف پول خود را پیشتر شارژ  نمودید تا بدون معطلی، خرید کنید، اما به محض بازگشایی در کمال تعجب و حیرت، می ببینید بیش از پنجاه درصد صندلی های سینمای مطلوب شما تکمیل شده و تا به مرحله ی آخر می رسید، با پیغام «بلیت تمام شد!» روبرو می شوید، خدایی اش، چه حالی پیدا می کنید؟!

این حسی است که بسیاری از مخاطبان این دوره از جشنواره آن را متأسفانه تجربه کردند. برخی با ناراحتی و حتی عصبانیت، عطای جشنواره را به لقایش بخشیدند و با یک پیام خداحافظی، دلسردانه و ناامید از گروه های ارتباطی جشنواره در شبکه‌های اجتماعی خارج شدند و برخی ماندند و با بغض فروخورده، به پای جشنواره یشان مطالبه گرانه نشستند، چرا که به تعبیر خودشان، تنها دلخوشی، عشق و سرگرمی یشان سینماست و مجبورند ناملایمات را به هر قیمتی تحمل کنند!

دلی که شکست، حتی اگر تکه های آن را پیوند بزنید، هیچ موقع مانند اول نمی شود و این یکی از همان چند دلیل مستندی است که قریب به اتفاق نظرسنجی های عمومی جشنواره، همه در همان انتخاب اول، بدون ذره ای تردید، گزینه های بد (حتی بدتر از سال گذشته) و بسیار بد (اصلا توجهی نداشت) را برمی گزینند! 

این را بنا به تجربه ی پانزده ساله ی خود می گویم: اهمیت «شروع خوب یک جشنواره» تا بدانجاست که اگر مسوولان ذیربط برای دلجویی، حتی تمام فیلم های تهران را در مشهد اکران کنند (مانند سال گذشته)، حتی اگر سیانس های ویژه و جبرانی بگذرانند، حتی اگر نرخ بلیت ها را هم پایین بیاورند و چه و چه...، باز نمی تواند مرهم قابل قبولی برای درمان و یا تسکین آن زخم اولیه باشد.

امسال که به هر تقدیر گذشت، بهوش باشیم در ۴۴مین سالگرد جشن سینمای انقلاب، در ۴۱مین میعاد جشنواره ی تهران و در ایستگاه بیستم جشنواره مشهد، دلی را حتی به غیر عمد نشکنیم، خصوصا از همان اول، بویژه اگر آن دل، دل مخاطب جوانی هنرمند یا هنر دوست، خاصه از نوع هنر هفتم باشد که جبرانش بسیار سخت است.