-
۱۰ بهمن ۰۰
-
۶۸۱
سلام. دیروز یکی از دوستان خبرنگار از من درباره نقاط قوت و ضعف جشنواره در ادوار گذشته و همچنین پیشنهادها برای بهتر برگزار شدن جشنواره پرسید، گفتم: من بهعنوان یکی از مخاطبان پیگیر جشنواره فجر که از سالها قبل سابقه ایستادن در صفهای طویل سرمای استخوانسوز بهمنهای مشهد را داشتهام، در تمام این سالها جای خالی "مردم" در تصمیمات مدیران استانی را لمس کردهام و از این نظر معترضم. در شهر بزرگ و پهناوری مانند مشهد، که هم طیف سلایق مختلفی دارد و هم بستر پرورش سینماگران موفق و مطرحی بوده است، هنوز هرسال در موعد نزدیک به جشنواره، این نگرانی برای سینمادوستان مشهدی بهوجود میآید که اصلا جشنوارهای در کار هست یا نه. آن هم جشنوارهای که مسئولان برگزارکننده آن ادعای "ملی" بودن میکنند! سوالی که پیش میآید این است که اگر جشنواره ملی است، پس چرا هر سال در مشهد بهعنوان دومین کلانشهر ایران، منتخبی از فیلمهای جشنواره پخش میشود و نه همه فیلمها؟ علاوه بر اینها یکی از اشکالات جدی جشنواره مشهد، عدم اطلاعرسانی منسجم و حرفهای بوده است؛ بهنحویکه هر مجموعه سینمایی ساز خود را میزند و مخاطبان سردرگم میشوند. چرا یک بستر ارتباطی و خبری ازسوی مدیران استانی و شهری ایجاد نمیشود؟ اکنون که دوره چهلم جشنواره قرار است برگزار شود و بهخاطر شماره دورهاش، دوره خاص و ویژهای هم باید باشد، انتظار من و احتمالا طیف گستردهای از مشهدیها این است که یک نظم ساختاری و دائمی برای برگزاری جشنواره در این شهر ایجاد شود تا شاهد موانع و مشکلات همیشگی نباشیم و شان و منزلت سینماروترین مردم ایران بعد از پایتخت حفظ شود.