جشنواره فیلم فجر مشهد

در دومین روز هجدهمین جشنواره فیلم فجر مشهد، هیاهوی آمدوشد به سینما‌های مجری در پنجشنبه ۱۶ بهمن، با اکران دو فیلم در ژانر‌های جنگی و سیاسیِ «تک تیرانداز» و «مصلحت»، پررنگ‌تر شد. از طرفی به دنبال درگذشت علی انصاریان، فوتبالیست سابق تیم ملی، پیشکسوت و بازیگر سینما وتلویزیون به دلیل کرونا و جو سنگین حاکم بر کشور، گویی سینما‌های مشهد هم سخت‌گیری بیشتری در اجرای کامل شیوه‌نامه‌های بهداشتی به کار بستند. تب‌سنجی و ضدعفونی‌کردن دست تماشاچیان در زمان ورود به سینما، به صورت دقیق انجام می‌شد. در سالن همه سینماها، بین تماشاچیان، ۲ صندلی که برچسب خورده و باز نمی‌شد، فاصله بود. (در شب اول جشنواره، این برچسب‌ها در تمام سینما‌ها دیده نمی‌شد) پیش از شروع هر فیلمی نیز از بلندگوی سینما رعایت شیوه‌نامه‌های بهداشتی مانند پرهیز از تجمع و برنداشتن ماسک و ... یادآوری می‌شد. اما در ادامه گزارشی از روز دوم جشنواره از حضور و نظر مردم در چند سینمای مجری جشنواره فیلم فجر در مشهد پیش روی شماست.

«تک‌تیرانداز» در سکوت هویزه /  ورود با «تک‌تیرانداز» و پایان با «مصلحت»

حضور علاقه‌مندان در سینما هویزه، در روز دوم، بازهم گوی سبقت را از دیگر سینما‌های مجری جشنواره فیلم فجر در مشهد ربود و همچنان سالن‌های این سینما، ۳۰ درصد ظرفیت خود را به طور کامل پر کردند. گرچه به دلیل رعایت فاصله‌های اجتماعی در سینما، همه در سکوت چشم به پرده سینما دوختند و دیگر مانند سابق، خبری از پچ‌پچ‌های درِ گوشی نبود و صدای بازکردن بسته‌های چیپس و پفک و قوطی‌های نوشابه نیز به گوش نمی‌رسید. حتی امکان نظردادن درباره فیلم و دیدن اشک‌ها و لبخند‌های تماشاگران با وجود دو صندلی فاصله با یکدیگر، امکان‌پذیر نبود و شاید این موضوع باعث شده بود که تماشاچیان دقیق‌تر فیلم‌ها را دنبال کنند.

در صحبت‌های تماشاگران هم، انتقادی به رعایت‌نشدن شیوه‌نامه‌های بهداشتی در سینما هویزه از سوی عوامل اجرایی این سینما پیدا نبود. به ویژه اینکه درِ سالن‌های سینما، ۱۵ تا ۲۰ دقیقه پیش از شروع فیلم باز بودند و دیگر تجمعی برای ورود، اتفاق نمی‌افتاد. اما نوک پیکان انتقاد تماشاچیان به فیلم «تک‌تیرانداز» علی غفاری بود: نظر یکی از مخاطبان این بود که اگر می‌توان جنگ را با یک تک تیرانداز جمع کرد، چرا هشت سال جنگیدیم؟

«بی‌منطق بودن روایت» و «فیلم تبلیغاتی ضعیف جنگی» هم حرف مشترک دیگر تماشاچیان بود. برخی نیز «دیده‌بان» ابراهیم حاتمی‌کیا را یادآوری می‌کردند و از ضعف خلق موقعیت‌های درام تک‌تیرانداز در مقایسه با آن فیلم می‌گفتند.

«مصلحت» با نفس‌های حبس‌شده

با اینکه تهویه سالن‌های سینما هویزه به خوبی کار می‌کردند و هوایی مطبوع را جابه‌جا، اما بازهم تماشای طولانی فیلم‌ها، باعث می‌شود، حاضران در سالن، گاهی ماسک‌های خود را پایین بیاورند و نفسی تازه کنند. گرچه در این‌طور مواقع، عوامل اجرایی سینما به تماشاچیان یادآوری می‌کنند که ماسک‌های خود را پایین نیاورند. اما با اکران فیلم «مصلحت» حسین دارابی در وقت دوم سینما هویزه، نفس‌ها بدجوری در سینه حبس شده و سکوت تماشاچیان در این فیلم از نوعی دیگر در مقایسه با فیلم تک تیرانداز بود.

در ظاهر این تریلر سیاسی امنیتی، تا این جای کار رقیب جدی فیلم «ابلق» آبیار در بین سینمادوستان مشهدی شده است. این موضوع را از لا‌به لای صحبت‌های تماشاچیان سینما هویزه، پس از تماشای فیلم مصلحت می‌توان دریافت. گرچه برخی بر این باورند که تمام ۱۶ فیلم امسال ارزشمند هستند. اما به نظر آن‌ها فیلم مصلحت، بهترین فیلم سیاسی موسسه اوج تا امروز بوده است. فیلمی که سیاه و سفید محض نیست و رنگ خیلی از شخصیت‌های آن خاکستری است و همین موضوع آن را باورپذیر کرده است.

سیمرغ به دور از هیاهو

اما دومین روز از جشنواره فیلم فجر در سینما سیمرغِ مشهد به‌دوراز هیاهو و آمدوشد‌های خاصِ این رویداد هنری برگزار شد. پیاده‌رو جلوی سینما و نیز لابی، خالی از جمعیت بود و فقط متصدیان و کارکنان سینما حضور داشتند. در ورودی، یک نفر با دستگاه تب‌سنج به انتظار تماشاچیان نشسته بود؛ اما جمعیتی نبود که بخواهد شیوه‌نامه‌های بهداشتی برای آن‌ها رعایت شود.

نخستین سیانس جشنواره در قدیمی‌ترین سینمای مشهد با فیلم «تک‌تیرانداز» به کارگردانی علی غفاری آغاز شد.

فیلم اختصاصی و برای جمعیتی کمتر از انگشتان دو دست در سالن شماره ۵. بااین‌همه، برچسب‌هایی روی صندلی‌ها که روی آن نوشته شده بود: «جای منو خالی کن دوست من، دوباره کنار هم به تماشای فیلم خواهیم نشست»، به تماشاچیان اجازه نشستن در کنار هم را نمی‌داد. پیش از آغاز نمایش فیلم‌ها نیز، سالن‌ها ضدعفونی شده بودند.

امید می‌رفت در زمان نمایش فیلم به جمعیت تماشاچیانِ «تک‌تیرانداز» افزوده شود، اما چنین نشد. بااینکه فیلم در ژانر دفاع مقدس، با نقش‌آفرینی کامبیز دیرباز، روایتگر تأثیر حضور شهید عبدالرسول زرین، تک‌تیرانداز برتر ایرانی، در جنگ تحمیلی بود، استقبال آن‌چنانی از آن نشد.

سینما سیمرغ، که در سال ۱۳۷۷ به بهره‌برداری رسیده است با سیستم پخش دیجیتال و صدای دالبی برای سیانس دوم هم خالی از همهمه جشنواره فیلم فجر ماند و فیلم «مصلحت» هم به همان خلوتی و سکون بود.

تا به اینجای جشنواره فیلم فجر، سیانس فیلم «ابلق»، ساخته نرگس آبیار، پُر تماشاگرترین سیانس‌های سینما‌های مشهد بوده است و فیلم «مامان» نیز با جمعیت حداقلی، اکران شده است. به نظر می‌رسد سینما‌ها به‌مثابه بیماری رهاشده از کما، آهسته دارند جانی تازه می‌یابند و هنوز رویداد هنری بزرگی، چون جشنواره فیلم فجر نیز آن‌طور که باید سرحالشان نیاورده است.

«آفریقا» سرشار از گپ‌زنی

سینما آفریقا، اما وضعیت متفاوت‌تری دارد. ازآنجا که امسال این سینمای قدیمی شهر ویژه اهالی رسانه در نظر گرفته‌شده، شاهد شورونشاط بیشتری است. آوا و نوا‌های معروف دهه فجر، ازدحام و شلوغی، گفتگو درباره فیلم‌ها و بازیگران، مقایسه جشنواره امسال با سال‌های گذشته، رفت‌وآمد دوربین‌ها و خبرنگاران، استقبال خوبی از فیلم‌ها رقم‌زده است. حتی فیلم‌هایی که در سینما‌های دیگر با کمترین تماشاچی به نمایش درمی‌آیند در اینجا مشتری خود را دارند، زیرا اهالی رسانه قصد تماشا و تحلیل فیلم‌ها را دارند.

امروز، برنامه اکران‌های سینما آفریقا نیز مشابه سینما سیمرغ بود که با حضور اهالی رسانه به پایان می‌رسد. امروز ۱۸ بهمن دو فیلم «یدو» اثر مهدی جعفری و «رمانتیسم عماد و طوبا» ساخته کاوه صباغ‌زاده، سینماگر مشهدی و با بازی مرحوم علی انصاریان در سینما‌های مشهد اکران خواهد شد.

شاهیان- کوچک‌زاده | شهرآرانیوز