جشنواره فیلم فجر مشهد

یک علامت به بزرگی یک سؤال: جشنواره سی‌و‌دوم فیلم فجر هم تمام شد. سرانجام به پایان رسید؛ سی‌و‌دومین جشنواره بین‌المللی فیلم فجر را می‌گویم. با تمام زرق‌وبرقش، با تمام نشست‌های خبری‌ و اظهار‌نظر‌های منتقدان و فیلم‌سازانش. جشنواره سی‌و‌دوم هم تمام شد، با تمام حواشی پر‌رنگ‌تر از متنش! و سرانجام سیمرغ‌های بلورین بر دستان برگزیدگانش نشستند. با اینکه جشنواره در ظاهر در شهرستان‌ها ادامه دارد، اما همیشه فرض را بر این می‌گیریم که وقتی مراسم اختتامیه یک جشنواره برگزار می‌شود و برگزیدگان معرفی می‌شوند، یعنی که کار جشنواره تمام شده است. حالا هر چقدر هم در شهرستان‌ها فیلم‌ها را اکران کنند، دیگر آن تب‌وتاب جشنواره اصلی را ندارد. شاید این هم یکی از مشکلات جشنواره‌ای عریض و طویل به نام فیلم فجر باشد که امسال به پیشنهادمرتضی میرباقری، قائم مقام وزیر کشور در تمام استان‌ها برگزار شد.... به هر حال فعلا که اصل نیت، برگزاری است و شاید در این روزها که مدیران دولت یازدهم تلاش می‌کنند جامع عمل را بر تن شعار «عدالت» بپوشانند، دیگر مهم نباشد که جشنواره با چه کیفیتی در شهرستان‌ها برگزار شود، مهم برگزاری است. حالا اگر این جامه به تن شعار عدالت‌محوری نشست که چه بهتر، اگر هم ننشست، باز هم مهم نیست. به هر حال تلاشی صورت گرفته است. مثل همین سبد کالا که توزیعش ظاهری به شدت عدالت‌محور دارد، اما شیوه‌های اجرایش پر از حرف‌وحدیث است.در شبی که مراسم پایانی جشنواره فیلم فجر در برج میلاد برگزار شد، ویژه‌برنامه سینمایی «هفت» پس از مراسم روی آنتن رفت و تنی چند از سینماگران کشورمان، از حجت‌ا... ایوبی، رئیس سازمان سینمایی گرفته تا برخی برگزیدگان و دست‌اندرکاران جشنواره فیلم فجر، میهمان این برنامه بودند. صرف‌نظر از تمام موضوع‌هایی که در این برنامه مطرح شد، اظهارات سید‌غلامرضا موسوی، رئیس شورای‌عالی تهیه‌کنندگان سینما که خود هنرمندی مشهدی است و از تئاتر و سینمای همین شهر به عالم سینما وارد شده است، در نوع خود درخور تأمل بود.موسوی به بهانه برگزاری سی‌و‌دومین جشنواره فیلم فجر در شهرستان‌ها به برنامه هفت آمده بود و توضیحاتی را درباره روند برگزاری جشنواره فیلم فجر در شهرستان‌ها ارائه داد.سخنان این تهیه‌کننده سینما از چند حیث اهمیت دارد. از یک سو تأکید ویژه‌ای بر بستر‌سازی و ظرفیت‌سازی امکانات سخت‌افزاری و نرم‌افزاری مهم‌ترین رویداد سینمایی ایران در دیگر شهرهای ایران داشت و از سویی دیگر بیانگر عزم سینماگران و دولت برای ارتقای ظرفیت‌های سینمایی در شهرستان‌ها بود.موسوی در بخشی از سخنانش توضیح داد که چگونه به بهانه برگزاری فیلم فجر برخی استان‌ها که از داشتن سالن‌های سینما محروم بوده‌‌اند، در مدت چند هفته نه تنها مجتمع‌های فرهنگی ارشاد به سالن‌های سینمایی تبدیل شده، بلکه این سالن‌های سینمایی به امکانات پخش دیجیتال فیلم هم مجهز شده‌اند که این نشان‌دهنده عزم جدی مسئولان و سینماگران برای برگزاری مهم‌ترین رویداد سینمایی کشور در شهرستان‌هاست.حالا که برگزاری جشنواره فیلم فجر در تمام کشور(دست‌کم مراکز استان‌ها) بهانه خوبی برای بستر‌سازی و ایجاد امکانات سخت‌افزاری سینما در شهرهای محروم می‌شود، آن هم در مدت زمان کم، آیا نمی‌شود برنامه‌های میان‌مدت و بلند‌مدت را برای تقویت امکانات و سخت‌افزارهای سینمایی در شهرها و حتی روستاهای کشور طرح‌ریزی کرد؟مسئولان سینمایی از اجرای طرح «سینما سلام» (تماشای رایگان فیلم‌ها برای خانواده‌های ایرانی) به‌عنوان یک افتخار نام می‌برند و برگزاری جشنواره فیلم فجر در تمام شهرهای ایران را در کارنامه مثبت عملکردشان حساب می‌کنند، پس طراحی و برنامه‌ریزی برای رونق سینما و احداث سالن‌های سینمایی و‌... هم احتمالا کار چندان دشواری برای آن‌ها نیست.شاید بد نباشد باز هم سری به همین مشهد خودمان بزنیم؛ چراکه مثال‌هایش با مصداق‌های عینی بیشتری همراه است.در همین مشهد که پردیس سینمایی هویزه‌اش یکی از مجهز‌ترین سالن‌های سینمایی کشور به شمار می‌رود، تعداد دیگری سالن سینما وجود دارد که به شدت به توجه جدی مسئولان نیاز دارد. نمونه‌اش تعطیلی سینما پیروزی، سینما شهر قصه، سینما بهمن، سینما مهران و رکود سینما قدس است.برگزاری جشنواره فیلم فجر که هیچ، آیا اجرای طرح «سینما سلام» و استقبال بیش از حد مردم از تماشای فیلم‌ها، بهانه خوبی برای توجه بیشتر به امکانات سخت‌افزاری سینما در مشهد نیست؟بد نیست که در پایان این نوشتار، گریزی بزنم به جلسه‌ای که حدود چهارماه پیش با حضور جمعی از سینماگران شهرمان و مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی در مشهد برگزار شد. صرف‌نظر از حواشی و موضوع‌هایی که در این جلسه مطرح شد، یک موضوع همچنان ذهن من خبرنگار را به خودش مشغول کرده است، آن هم اظهار‌نظر یکی از سینماگران شهرمان که دست بر قضا مسئول انجمن سینمای جوانان مشهد هم هست. این مسئول پس از شرح وضعیت اسف‌بار سینما «شهر قصه» و سینما «بهمن» که زیر نظر انجمن سینما جوان مدیریت می‌شود، توضیح داد که که این مکان‌ها اکنون به محل تجمع افراد ولگرد و معتاد تبدیل شده است. وی سپس از مدیر‌کل فرهنگ و ارشاد اسلامی خراسان رضوی خواست تا وضعیت این سینماها را یکسره کند و با فروش این مکان‌ها، پول حاصل از آن به تولید فیلم در مشهد اختصاص داده شود.به هر حال قضاوت درباره درستی یا نادرستی این نظر به عهده هنرمندان و شهروندان مشهدی است، اما نمی‌توان از کنار این موضوع به‌راحتی گذشت. وقتی که تجهیز سالن‌های اجتماعات ادارات ارشاد در شهرستان‌های محروم به امکانات سینمای دیجیتال در چند روز برگزاری جشنواره فیلم فجر مقدور می‌شود، آیا نمی‌توان با یک برنامه حداقل میان‌مدت، سینماهای تعطیل‌شده مشهد را سرو‌سامان داد؟مجید ادیبی / شهرآرا