دوست عزیز... کسی منکر زحمات ایشون در راستای اعتلای فرهنگ بسیج و جهاد و شهادت و ایثار و تکریمخانواده معظم شاهد و مدافعان حرم و ... اینها نیست..، تمام حرف همه ی ما اینه که در شب عروسی چرا برگزاری دعای کمیل؟... همه ی حرفمون همین یک بیت شعره... جهان چون چشم و خط و خال و ابروست.. که هر چیزی به جای خویش نیکوست...! همین... زمان شناسی خیلی مؤلفه ی مهمیه برای کسی که خود رو پیرو اهل بیت می دونه، در بستر زمان هست که یک لحظه.. فقط یک لحظه خویشتن داری حر از پاسخ به سکلته امه (مادرت به عزایت بنشیند) امام حسین(ع) باعث شد حر، حر بشه! اگه پاسخ امام رو داده بود و ادب نمی کرد، بخدا قسم که الان جزو شهدای اول کربلا نبود و در زمره ی عمر ابن سعد و... در زیارت عاشورا ها تا ابدالابدین، هر لحظه لعن می شد! ... حالا اگه بخواهیم به عالم هنر خودمون برگردیم.. حفظ لحظه های خوب بودن در کنار ائمه، میشه شاعری چون فرزدق که همه ی ائمه ی ما به نیکی ازش یاد می کنند و لحظه نشناس بودن یه شاعر دیگه ی اهل بیت(س) یعنی «طرماح» باعث میشه همه لعن و نفرینش کنند.. کسی که قبل عاشورا به امام حسین (ع) در کربلا برخورد کرد و امام از او یاری طلبید، اما گفت که برای زن و بچه ام در یمن آذوقه تهیه کردم، برم این بار شتر رو به خانواده ام در یمن بدم و برمیگردم و رفت! اما وقتی برگشت، سرها همه بر سر نیزه بود! چیزی که متأسفانه همه فراموش می کنیم در نقدهامون، عنصر زمانه! زمان .. زمان... زمان... و همه ی حرف من اینه.. آقا ابراهیم جنگ و انقلاب.. با یک شکوه ای هرچند بجا اما در زمانی نادرست و مکانی نابجا، گند زدی به تمام رشته هایی که رشتی و همه رو پنبه کردی و سوژه دادی دست کسانی که منتظر فرصت بودند تا بسیج و بسیجیان رو به چوب مطالبه گری و طلب کاری برانند و با این ادبیات اف گونه و با این صورت برافروخته و این انگشت های اتهام به این و اون و در مقابل دوربین رسانه ی میلی و چشم میلیون ها بیننده، واقعاً بدتر از این نمیشد از بسیج و ارزش ها و حماسه ی دفاع و مدافعان حرم دفاع کرد.. به قول دکتر شریعنی، یکی رو میخوای خراب کنی، بد ازش تعریف کن و این دقیقا همان کاری بود که آقا ابراهیم طلبکار و مدعی بسیجیان و ارزشمداران دیشب کرد؛ خبط بزرگی که بسیجیان و ارزشمداران واقعی همچون حاج قاسم های بی ادعا، باید سالهای سال خون دل بخورند تا این خاطره ی تلخ از ذهن مردم ایران پاک شود! ... افسوس...