وارد سینما میشوم و برای بار سوم موسیقی گزینه های روی میز تمرکزم را بیشتر بر هم می زند. متوجه تیتراژ ابتدایی فیلم نمی شوم انگار فیلم بدون تیتراژ شروع می شود. با دیدن لوکیشن فوق العاده دوست داشتنی فیلم برای ادامه فیلم مشتاق تر می شوی ولی افسوس که تا انتها با همین لوکیشن تکراری باید چرخ بزنی. فیلمنامه گنگ و نامفهومی که قرار است امید را به بیننده القا کند و جز ناامیدی از تلاش کارگردان دست مایه ای ندارد. بازی معمولی بازیگران چیزی است که واقعا نمی شود پنهانش کرد. تنها نقطه قوت فیلم نوستالژیهایی است که کودکی ام را زیباتر و بیشتر از همیشه به رخم می کشند، چرخ و فلک، تیله و قلک و حوض آب پر از ماهی و زیر زمینی که منبع خاطرات است و ....، / در قصه تمشک هم سامان سالور واقعا عالی بود فیلنامه ای که واقعا همه چیش به جا بود و کلی روش کار شده بود، سمیرا حسن پور و بقیه دوستان طنابنده هم مثل همیشه فوق العاده.