نقد سخنان ابراهیم حاتمی کیا (1): یادمان نرود: هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد... :: جشنواره فیلم فجر مشهد

وبگاه اطلاع رسانی رسمی بیست و یکمین

جشنواره فیلم فجر مشهد

۱۷ سال یار و همراه رسانه ای سینمادوستان خراسانی

نقد سخنان ابراهیم حاتمی کیا (1): یادمان نرود: هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد...

  • ۶۷۵
سلام ... از صحبت های ابراهیم حاتمی کیا در مراسم امشب اختتامیه فیلم فجر تهران مکدر شدم و به عنوان یک عضو کوچک از جمع بسیجیانی که قراره همچنان بی ادعا بمانیم، خطاب به ایشون عرض می کنم:... کاش ابراهیم خان عزیز... این صحبت های پرثواب اما ناصواب رو در مراسم جشن سینمای ایران نمی گفتید! و یا اگه خیلی اصرار به گفتنش داشتید، کاش میذاشتید اینها رو در یه مصاحبه ی مطبوعاتی می گفتید و یا اگر می بایست در جایی گفته شود که بیننده های میلیونی داشته باشد، خب.... برنامه ی تلویزیونی هفت که بود.. آنجا میگفتید... چون ... وقتی از شهید آوینی و از سرداران بزرگی چون حاج قاسم و تاج سرانی چون خانواده های معظم مدافع حرم و شهدا یاد می کنیم، یعنی این که تفکر ایثارگری و بسیجی رو میخواهیم سرلوحه ی کارهایمان قرار بدیم، ولی یادمون نره که بسیجی یعنی سنگر ساز بی سنگر!!!.. بسیجی یعنی مجاهد بی ادعا.. بسیجی یعنی مجاهدی مظلوم همچون سید شهیدان مظلوم انقلاب بهشتی.... که سالها فحش و ناسزا از دوست و دشمن شنید، اما یک بار... حتی یک بار در مقام پاسخگویی برنیامد!  بسیجی یعنی تخریب چی که هرچند قراره فقط مین ها رو کشف کنه..، ولی مظلوم ترین و بی ادعا ترین شهدای ما در جنگ هم از همین گروه بودند!... بسیجی یعنی بسیم چی... فردی که بار سنگین بسیم رو روی دوشش تحمل می کنه و  سرو صداهای فرمانده رو به جون میخره، ولی باز گله نمی کنه!... بسیجی یعنی کار بزرگ کردن در لفافه ی نجابت و خویشتن داری...  یعنی انجام وظیفه و ادای تکلیف بدون توجه به نتیجه... بسیجی یعنی خودش رو وابسته به مردم دانستن و نه یک نهاد و گروه خاص... بسیجی یعنی خرج نکردن از اسم و رسم دیگران و بزرگان!...  و حرف آخر.. همان حرف شهید بهشتی... برای انقلاب.. هم باید خون داد و هم خون دل خورد.. ولی حق نداریم من و شما و دیگر بسیجیان این مرز و بوم، بابت این خون دل خوردن ها، خودمان را طلبکار مردم و بلکه نظام و ... بدانیم.. که به فرمایش آن سفرکرده ی فقید، همه یک خدمتگزار و یک خادم ملت بیش نیستیم! فرزانه ای که دنیا را تکان داد اما تا آخر عمرش در یک خانه ی محقر در جماران ماند و حتی بک روز از منزل خود بیرون نرفت، ولی یک بار هم گله نکرد! حال آیا شایسته هست در حضور و منظر چشم میلیون ها بیننده و مردم ایران، بابت سنگری که ساختیم، بابت مینی که کشف کردیم، بابت بی سیمی که حمل کردیم و بابت پیامی که رساندیم، آن هم در جشن سینمای انقلاب و در شام زیباترین و شیرین ترین روز ماندگار انقلاب ، طلب کارانه و ترش رویانه سخن بگوییم تا چه رسد به گفتن اُف؟!... و سخن آخر این که.... طبق حدیث گهرباری از صادق آل محمد (علیهما السلام)، عظمت فریضه ی امر به معروف و نهی از منکر نسبت به سایر فرایض، برابر است با تری آب دهان به نسبت آب اقیانوس ها و دریاها!!!!.. اما باز همین فریضه ی به این عظمت و بزرگی، زمانی باید محقق بشود که «احتمال تأثیر» باشد.. پس درک شرایط زمان و مکان اینقدر مهم هست... ! و پایان کلام این که:  شاید همه ی ما حرف های درست بسیار و ناگفته و مطالبات به حق زیادی در سینه داشته باشیم، اما خوش سلیقگی در انتخاب زمان و مکان برای طرح ناگفته ها، بسیار مهمتر از خود گفته هاست! و نمی دانم چرا این روزها، بدترین آفتی که این روزها زیاد سراغ مشهورترین ها را می گیرد، همین «بدسلیقگی ها» هست و بس! یادمان نرود: هر سخن جایی و هر نکته مکانی دارد... عبدالرضا زرگری
:: لینک کوتاه مطلب :: mashhadfajrfilm.ir/post/1988



نظرات: (۰) هیچ نظری هنوز ثبت نشده است
ارسال نظر آزاد است، اما اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید می توانید ابتدا وارد شوید.
شما میتوانید از این تگهای html استفاده کنید:
<b> یا <strong>، <em> یا <i>، <u>، <strike> یا <s>، <sup>، <sub>، <blockquote>، <code>، <pre>، <hr>، <br>، <p>، <a href="" title="">، <span style="">، <div align="">
تجدید کد امنیتی